پنجشنبه, ۶ مهر ۱۳۹۱، ۰۸:۵۸ ق.ظ
ویژنامه ولادت امام رضا(ع)
زندگی نامه امام رضا(ع)
نام: على.
کنیه: ابوالحسن (چون کنیه امام موسى کاظم (ع) نیز ابوالحسن
است، به امام رضا(ع) ابوالحسن ثانى نیز گفته مىشود)
القاب: رضا، صابر، رضى، وفى، فاضل و صدیق.
از میان لقبهاى فوق، «رضا» شهرت بیشترى دارد.
علت این که آن حضرت را «رضا» نامیدهاند، این است
که پسندیده خدا در آسمان و مورد خشنودى رسول خدا(ص) و
ائمه اطهار (ع) در زمین بوده و دوستان و دشمنان به اتفاق از
وى خشنود و راضى بودند.منصب: معصوم دهم و
امام هشتم شیعیان.همچنین به مدت سه سال ولیعهد
مأمون عباسى بود.
تاریخ تولد: یازدهم ذیقعده سال 148 هجرى.برخى مورخان تاریخ تولد
آن حضرت را سال 151 هجرى و برخى دیگر سال 153 هجرى
، پنج سال پس از وفات امام جعفر صادق(ع) دانستهاند.محل تولد:
مدینه مشرفه، در سرزمین حجاز (عربستان سعودى کنونى).
نسب پدرى: ابوالحسن، موسى بن جعفر بن محمد بن على بن حسین
بن علىبن ابىطالب(ع).نام مادر: نجمه. نامهاى دیگرى نیز براى او
نقل شده است؛ مانند: تکتم، اروى، سکن، ام البنین، شقرا، خیزران، سمانه،
صقر و طاهره.این بانوى فاضله که با تربیت حمیده -مادر امام موسى
کاظم(ع)- به کمالات انسانى و اخلاق اسلامى دست یافته بود،
بهترین زنان عصر خویش در تعقل، دیندارى و حیا بود.
مدت امامت: از زمان شهادت پدرش، امام موسى کاظم (ع)،
در رجب سال 183، تا سال 203 هجرى، به مدت بیست سال.
آن حضرت در سن 35 سالگى به امامت رسید.تاریخ و سبب
شهادت: آخر ماه صفر سال 203 هجرى به وسیله زهرى
که مأمون عباسى در خراسان به آنحضرت خورانید. حضرت رضا
(ع) در هنگام شهادتش، 55 ساله بود. برخى سال شهادت آن
حضرت رإ؛ حح سال 205 و برخى 201 هجرى دانستهاند.
محل دفن: مشهد مقدس (در استان خراسان، در کشور ایران).
همسران: 1. سبیکه یا خیزران، مادر امام محمد تقى (ع).
2. ام حبیبه (دختر مأمون). و چند ام ولد.
فرزندان: 1. امام محمد تقى (ع) که پس از شهادت پدرش،
در سن هفت سالگى به امامت رسید.علماى شیعه ایشان را تنها
فرزند امام رضا (ع) دانسته اند؛ پس از نبرد میان امین و مأمون،
فرزندان هارون الرشید، براى به دست آوردن منصب خلافت و
پیروزى نهایىِ مأمون بر امین، در سال 201 هجرى امام رضا (ع)
به اجبار و اکراه مأمون به ولایتعهدى وى برگزیده شد. مأمون با
این که در ظاهر براى امام رضا (ع) احترام ویژهاى قائل بود و
ایشان را بر همگان، از جمله علویان و عباسیان، مقدم مىداشت،
اما در ضمیر خود، به مقام علمى و اجتماعى آن حضرت حسد
مىبرد و کینه ایشان را در دل داشت. سرانجام نیز با توطئهاى
پنهان، آن حضرت را به شهادت رساند.
۹۱/۰۷/۰۶