موسسه علمی ، فرهنگی ، آموزشی یــاس بــی نشــان

از همان لحظه شروع شد روزگار توأم با اندوه و رنج تو؛ از همان  لحظه که کودکی ات را با هفتاد و دو پروانه سرخ، بدرقه کردی، از  همان لحظه که مصیبت را ـ در بالاترین درجه ـ در پنج سالگی، به  نظاره ایستادی، از همان لحظه که پا به پای غل و زنجیرهای بسته  بر دست و پای پدر، خون گریستی.............. امام محمد باقر(ع) پنجمین امام شیعه در روز اول رجب مصادف با روز  جمعه در سال 57 هجری دیده به جهان گشود، پدر گرامی ایشان امام  سجاد (ع) و مادر بزرگوارش فاطمه دختر امام حسن بود. به این جهت  ایشان را علوین و هاشمین (علوی و هاشمی از دو سو) خوانده اند.  نام مبارک ایشان محمد و کنیه اش “ابوجعفر” است و دارای 4 لقب  مشهور می باشند. مشهورترین لقب ایشان “باقر” است که پیشتر  رسول خدا در حدیث جابر بر ایشان نهاده اند. 3 ساله بود که واقعه  عاشورا اتفاق افتاد و 38 سال در کنار امامت پدر عزیزش امام سجاد(ع) بود و با شهادت ایشان در سال 95 هجری دوران امامت ایشان آغاز شد . این دوران به گواهی امام صادق (ع) نوزده سال و  دو ماه ادامه یافت و با حکمرانی پنج تن از خلفای اموی هم زمان بود .  از حضرت باقر(ع) برخورد سیاسی عمومی با خلفای هم عصرشان گزارش نشده اما هر گاه فرصت را مناسب می دید حکومت غاصبانه  آنان را نفی می کرد . هشام ابتدا مدتی امام را زندانی کرد اما به  دلیل تمایل زندانیان بر امام و ترس حکومت از شکل گیری قیام ناگزیر  به آزاد کردن حضرت و برگرداندن ایشان به مدینه شد . در آن  وضعیت سیاسی مهم ترین سلاح امام در آن زمان قلم و دوات و  تعلیم و تربیت شاگردان الهی و پرورش فقیهان و دانشمندانی بود که  بتوانند مبیّن و مبلّغ آرای اهل بیت علیهم السلام در جامعه اسلامی  باشند . همچنین آن حضرت به مناظره با مخالفان و سران ادیان و مذاهب گوناگون پرداخت که به اثبات اسلام و امامت ایشان و  رویارویی با حکومت منتج شد و پایه گذار “نهضت علمی جعفری امام صادق (ع)” گشت. سرانجام آن امام مظلوم در اثر  دسیسه “هشام بن عبدالملک” مسوم شد و به روز هفتم ذی الحجه  از سال 114 هجری در سن 57 سالگی چشم از جهان فروبست  و در بقیع به خاک سپرده شد. امام باقر(ع) علاوه بر علم عظیم الهی  وحلم بی نظیر دارای سجایای اخلاقی بزرگی بودند.