چهارشنبه, ۱۰ آبان ۱۳۹۱، ۰۵:۳۶ ق.ظ
ویژنامه:ولادت امام هادی(ع)
[]
امام ابوالحسن علی النقی هادی
علیه السلام ملقب به امام " هادی"،دهمین پیشوای شیعیان در نیمه ذیحجه سال
212 هجری در اطراف مدینه در محلی به نام " صریا" متولد گشت. آن حضرت و
فرزند گرامیایشان امام حسن علیهما السلام به عسکریین شهرت یافتند،زیرا خلفای بنی عباس آنها را از سال 233 به سامرا ( عسکر)برده و تا آخرعمر پر
برکتشان در آنجا، آنها را تحت نظر قرار دادند. امام هادی علیه السلام به
لقبهای دیگری مانند: نقی، عالم، فقیه، امین و طیب شهرت داشت و کنیه مبارک
ایشان ابوالحسن است. از آنجا که کنیه امام موسی کاظم و امام رضا علیهما
السلام نیز ابوالحسن بود، لذا برای اجتناب ازاشتباه، ابوالحسن اول به امام
کاظم علیه السلام، ابوالحسن ثانی به امام رضا علیه السلام و ابوالحسن ثالث
به حضرت هادی علیه السلام اختصاصیافته است.پدر بزرگوارش امام جواد (ع) و
مادرش بانوی گرامی سمانه است که بانویی با فضیلت و با تقوا بود. امام هادی
(ع) در سن 6 یا 8 سالگی یعنی در سال 220 هجری، پس از شهادت امام جواد (ع)
به امامت رسید. مدت 33 ساله امامت امام هادی (ع) با خلفای معتصم، واثق،توکل، منتصر، مستعن و معتز معاصر بود.عظمت شخصیت امام هادی (ع)به قدری
زیاد است که دوست و دشمن را به اعتراف واداشته است. قسمتی از این اعترافات
مبنی بر شخصیت آن امام به لحاظ اخلاقی و بخشی دیگر ناشی از ابعاد علمی آن
حضرت و شمه ای، نتیجه کراماتی است که از آن بزرگوار صادر شده است.ابن صباغ مالکی در کتابی موسوم
به فصول المهمهخطوط واضحی از سیمای تابناک فضایل و ویژگی های اخلاقی امام
هادی(ع) قهرمان شکست ناپذیر عصر متوکل عباسی را ترسیم می کند!«فضل و دانش امام دهم شیعیان
بر اوج قلل بلند پایه عالم بشریت نقش بسته بود و رشته های مشعشع آن بر
اختران آسمان سر می سایید. نیکی ها و اخلاق سندیده او را نمی توان در شمار
عدد ذکر نمود. اما می شود به افتخارآمیزترین آنها که موجب حیرت است بسنده
کرد. او جمیع صفات نیک و مفاخر معنوی را یک جا در وجود داشت. ابعاد وسیع و
منبع فیاض حکمت و دانش او بر لوح سرشتش ثبت شده و بدین سبب او از ناشایستهها و آلایش ها به دور و برکنار است.»امام هادی (ع) دارای نفس زکیه و عزمی راسخ و همتی عالی بود که هرگزاحدی از مردم را نمی توان در مقایسه با او همتا و همسان دانست.ابن شهر آشوب از رجال حدیث نقل
می کند که او نیک سرشت ترین و پاک ترین روش را در میان جامعه دارا بود،
راستگوترین افراد جامعه محسوب می شد، به هنگام سکوت، شکوه هیبت و تشعشع
وقار، چهره او را دربرمی گرفت و چون لب به سخن می گشود، گزیده و نغز می گفت
به طوری که شعاع کلامش روح آدمیان را سحر می کرد.در وجود مقدس امام هادی (ع)
ویژگی های اخلاقی پسندیده می درخشید. امامت، کمال و دانش و فضیلت و سرشت و
اخلاق نیک از فرازهای اخلاقی این امام همام است.
۹۱/۰۸/۱۰