راستی ،تو آیة الکرسی بلدی؟

راستی ،تو آیة الکرسی بلدی؟گلوله ها تمام شده بود. منتظر بودیم تا برای مان مهمات برسد. دست برد به جیبش و نامه ای بیرون آورد. شروع به خواندن نامه کرد رو به من کرد و گفت «پدر بزرگم نوشته است. روحانی است. نوشته که در مواقع خطر آیت الکرسی و سوره های کوچک قرآن را بخوانید.»کاغذ نامه را دوباره تا زد و داخل جیبش گذاشت.- اکبر! راستی آیت الکرسی بلدی؟- آره.- پس برای من هم بخوان.

شلمچه جای بازی نیست!

شلمچه جای بازی نیست!همراه با راهیان نور  کوچه ها بی قرار، دل ها لرزان و آسمان دیده ها بارانی است. سراغ اهالی قبیله بیداری را می گیری، نشانی، شهر اعجاز دلاوری هاست. شهر سروهای سربلند، نخل های نور، لاله های عشق، کوی دلدادگی، ساحل بندگی، کوچه زندگی، پلاک آزادگی. سیری در ارتفاعات معنوی، فرصتی است برای اندیشیدن در حوزه خلق حماسه های شگفت رزم مکتبی با روایت تازه ای از عملیات های غرورآفرین در یادمان های دفاع مقدس.

شهادت طلبی در دعاها و زیارات

شهادت طلبی در دعاها و زیاراتاللهم‌ اجعلنی‌ من‌ المستشهدین‌ بین‌ یدیه .خدایا قرار ده مرا از شهیدان پیش روی (حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه) .دعای عهد / مفاتیح الجنان،ص 540وَاَسْئَلُکَ اَنْ تَجْعَلَ وَفاتى قَتْلاً فى سَبیلِکَ تَحْتَ رایَةِ نَبِیِّکَ مَعَ اَوْلِیاَّئِکَو از تو خواهم که مرگ مرا کشته شدن در راهت قرار دهى که در زیر پرچم پیغمبرت با دوستانت کشته شوم.دعای حضرت امام صادق علیه السلام در ماه رمضان / اصول کافی

معمای شهادت پازوکی

معمای شهادت پازوکی شهید پازوکی از بچه‌هایی بود که توی گردان حبیب همیشه سرنخواستنش دعوا بود. البته نه به این خاطر که بی‌دست و پا بود و کارآیی نداشت. اتفاقا پسر با جربزه‌ای بود، اما از بس شوخی می‌کرد و ادا و اطوار در می‌آورد هیچ مسوول گروهان و دسته‌ای او را قبول نمی‌کرد و سعی می‌کردند او را حواله بدهند به دیگری. یک بار نشده بود دو کلام حرف جدی از او بشنویم. او هم هیچ حرفی را جدی نمی‌گرفت؛ حتی حرف مسوولین گردان و گروهان‌ها را. این وسط فقط حاج آقا «نفر» روحانی گردان بود که خیلی هوای او را داشت. البته " پازوکی " با حاج آقا هم شوخی می‌کرد. گاهی حتی وسط سخنرانی ایشان بلند می‌شد تکه‌ای می‌پراند یا چیزی می‌گفت که جو را به هم می‌زد. اما حاج‌آقا اهمیتی نمی‌داد و همیشه با خنده از کنار شوخی‌های او می‌گذشت. شاید هم چیزی در او دیده بود که ما خبر نداشتیم.

خدا کند جنازه من به دست شما نرسد

خدا کند جنازه من به دست شما نرسدپرنده‏ای که به پرواز همسایگی خورشید عادت کرده است، هرگز با خاک خو نمی‏گیرد و در قفس نمی‏گنجد. علی نیز به زیستن در فضای روحانی جبهه‏ها خو گرفته بود. چند روزی بود که به شهر آمده بود اما آرام و قرار نداشت، غم فراق یاران و میدان جنگ بی قرارش کرده بود. همیشه این چنین بود، آن گاه که عازم جبهه می‏شد، سایه اندوه از چهره‏اش محو می‏شد، گونه‏ هایش گل می‏انداخت و آن زمان بود که می‏توانستی شادی را، شادی حقیقی را آشکارا در چهره‏اش ببینی.